Aanpak brede probleemanalyse
In de hierboven weergegeven ‘CORT en Krachtig methodiek’ is beschreven hoe binnen Beter Benutten van een brede probleemanalyse naar kosteneffectieve oplossingen wordt gewerkt. De methodiek start met het beschrijven van de ambitie: wat moet er met de te ontwikkelen oplossingen bereikt worden? In Beter Benutten zijn landelijke doelstellingen geformuleerd. In het eerste programma stond het bevorderen van spitsmijdingen centraal, in het tweede programma ging het om het verbeteren van reistijd. Het geschetste stappenplan is in praktijk niet lineair maar kent verschillende reflectiemomenten, waarop keuzes ter discussie worden gesteld op basis van nieuwe informatie of inzichten.
Vanuit de ambitie wordt de stap naar een brede probleemanalyse gezet. De brede probleemanalyse bestaat uit een verkeerskundige analyse, een gedragsanalyse, stakeholderanalyse en uit het formuleren van oplossingsrichtingen. Na de verschillende analyses zijn in het programma Beter Benutten kosteneffectieve regionale maatregelenpakketten vormgegeven. Over kosteneffectiviteit is meer informatie opgenomen onder het onderdeel ‘kosteneffectieve oplossingen’ [interne link naar kosteneffectieve oplossingen] op deze website.
Het uitgangspunt bij de brede probleemanalyse is dat niet meteen wordt gedacht in oplossingen of concrete projecten, maar dat wordt ingezoomd op het probleem en wat de belanghebbende partijen willen bereiken. Daarbij biedt deze analyse in vergelijking met alleen verkeerskundige analyses ook meer ruimte voor een ander type oplossingen. Zonder een goede probleemanalyse is de kans groter dat een investering niet effectief is. In het verleden heeft de aanleg van infrastructuur bijvoorbeeld vaak geleid tot een verschuiving van het probleem naar een andere plek in het netwerk. Analyse van Beter Benutten-projecten laat zien dat werken vanuit het oogpunt van de reiziger loont. Het toepassen daarvan draagt bij aan betere projecten, meer informatie en ruimere keuzemogelijkheden voor reizigers en vervoerders, een grotere effectiviteit en meer structurele effecten. Zo zijn in projecten waarin bewust de reiziger centraal gesteld werd, het aantal spitsmijdingen per deelnemer bijna tweemaal zo hoog is als in projecten waarin dit niet is gebeurd.